0
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
116
Okunma
Seni tanımam
Aşkın beni kandırışına
Yalnızlık öyküsü ile tanıştırmasına sebep oldu
Çok şiir yazdım
Yarısı çöp
yarısı bir yaraya merhem oldu
Geçte olsa
bir kanı oluştu zihnimde
İnsan aşkla doyuyormuş
Ama
Yalnızlık
insana ne yediriyor ne içiriyormuş
Senden sonra
Aşktan çok uzağa düştüm
Dünyanın kuzey kutbu ben
Güney kutbu sen
Öyleki
Şu sıralar iklimler bile senden yana
Aşk nasıl olmasın
Bende zaman geceyi dövüyor
Ayrılığa uyanıyor
Sende herşey aşkla başlıyor
Aşkla bitiyor
Siyahla beyaz kadar farklıyız
Mutluluk ile acı kadar zıtız
Aşkla ayrılık kadar uzağız
İnan
Zamanın biteni mi
kalanı mı daha zor bilmiyorum
Ama
Bir durak misali uğradığım gölgenin soğuğu
beni hala üşütüyor
Bunu anlamıyorum
5.0
100% (4)
