GÖNÜL Bilir..

Gurbet elde bir yolcu, asla menzil sormuyor,
Yüreği yanar ama, derdini hiç açmıyor,
Aşkın pazar yerinde, bir tezgahı kurmuyor,
Hasretin ne olduğunu, uzaktan gönül bilir.

Geceyi yorgan yapar, üstünü örter durur,
Yalnızlık denen illet, her şeyden beter olur,
Sabret kendi kendine, elbet bir sonu olur,
Bekleyişin rengini, tuzaktan solan bilir.

Bir resme dalar gider, gözleri nemli nemli,
Her anısı canlanır, olur daha elemli,
Sükûtu yoldaşıdır, sözleri çok gizemli,
Sessizce ağlamayı, yüreği yanan bilir.

Dost bildiği dağlara, selamını yolluyor,
Rüzgârla haber salıp, cevabını kolluyor,
Her gün aynı umudu, yine baştan elliyor,
Ümidin kırıklığın, kurutan talan bilir.

Ne bir sitemi vardır, ne de bir şikâyeti,
Sanki kabul eylemiş, o çetin esareti,
Sevdanın en zorudur, böylesi sadakati,
Dilindeki duayı, gönülden alan bilir.

Zaman akrep misali, yavaş yavaşça işler,
Hayaliyle avunur, gördüğü bütün düşler,
Çetin geçer ayrılık, getirdiği acı kışlar,
İçine kan akıtıp, dışından gülen bilir.

Herkes onu mutlu ve, hepten kaygısız sanır,
Gönlünde kopanları, bir tek Yaradan tanır,
Her akşam aynı yerde, hatırası canlanır,
Tükenmeyen bir sabrı, bu derde düşen bilir.

Omuzunda bir yüktür, görünmeyen bir âlem,
Hem devadır yaraya, hem de sonsuz bir elem,
Böyle yazmış bu aşkı, alnına yüce kalem,
Kul Hasan’i der ki hep, sessizce seven bilir..

Hasan Belek
16 06 2025
Akçay