Yaranın kabuk tuttuğunu farkettim bu gece
Tırnaklarımla kaldırdım unutmamak için
Canımı yakmak istedım bilerek
Sitemlerimi döktüm önüme
Bir bir çıkardım tozlu raflardan resmini
Körelmiş kömürünle çizdim yorgun bakışlarını

Kanayan yarama tuz bastım bilerek
Gelen yoksun bır yalvarışı attım ortaya
Olsaydın dokunsaydım çekseydim kokunu
Yapamazdım resmindekı her bir nakışı
İşleyemezdım neler anlattığını
Dualarım sana olmazdı mesela

Kırıntı bır aşkım vardı senin gözlerinde
Beni okyanuslara atan yangının
Farkında bile olmadı kararmış yüreğin
Sevilmeyi öğrenememiş duygularında
Boğdum kendimi bilerek
Sana senı anlatırken yoruldu benliğim

Gelmelerinden çok gitmelerini sevdim senin
Daha da yeşerecektin içimde
Sana edılen dualarım koruyacaktı seni
Gitmek için attığın her adımda
Dualarımda kalkan olacaktı bedenine
Sen gidecektin ben bır tohum daha ekecektım
Sen diye...

Yokluğunda ki yalvarışlarım kırmayacaktı tabularını
Yanlışa yanlışla gelmeyecektın bana
Olduğun gibi kalacaktın zihnimde
Düşlerimde her gördügüm de
Dahada sarılacaktım sensizliğin urganına
Ayağımın altındakı tabureye sen vuracaktın tekmeyi
Ben kanımın son damlasına kadar
Senı hissedecektım hücrelerimde
Okumadığın sana olan her bir şiirin
Son arzusuydu bu...