İsminle yad olur bu can kafesi
Kesildi çıkmıyor sensiz nefesi
Herkes derken bana aşk efendisi
Ben sana kendimi sevdiremedim

Mecnunun tarihten silindi adı
Kırıldı gönlümün kolu kanadı
Deli bu dediler herkes kınadı
Ben sana kendimi sevdiremedim


Aşkımın ahıyla kendime küstüm
Davama sevdanın mührünü bastım
Resmini gönlümün köşküne astım
Ben sana kendimi sevdiremedim


Gözümde sevinci yaşa sevdirdim
Sabrı vura vura taşa sevdirdim
Yağmuru çamuru kışa sevdirdim
Ben sana kendimi sevdiremedim


Adını yar diyerek ansam bile
Aynalara bakıp utansam bile
Kirk bir tas su ili yıkansam bile
Ben sana kendimi sevdiremedim

Yumağa örülmüş ak düşler sevdi
Gökte kanat çırpan tüm kuşlar sevdi
Kadehler masalar sarhoşlar sevdi
Ben sana kendimi sevdiremedim


İçim deki koru küle sevdirdim.
Dikeni dalında güle sevdirdim.
Hasreti gurbetti yola sevdirdim?
Ben sana kendimi sevdiremedim


Çevirdim pusulam kendi yönümde
Diz çöküp yalvarma, dik dur önümde
Sırtımdan vurdun en mutlu günümde
Ben sana kendimi sevdiremedim


Çok şiirler yazdım buğulu cama
İnsan kıyarmı hiç böyle adama
Aleme kendimi sevdirdim ama
Ben sana kendimi sevdiremedim


HARUN YILDIRIM