3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2270
Okunma
içi boş bir kavuk gibi!
boşaltıyorum
aklımın çürüyen yanlarını
-hayatın ta ortasına-
.
.
.
hele sus sen zibidi
biraz da ben konuşayım
ama dur biraz
az soluklanayım
hani benim yorgunluk çayım!
rahat bırak
biraz küfredeyim
yırtayım yakamı bağrımı
az biraz söyleneyim
unutayım ağrımı
bırak!
-taşırmadan kavuğu-
içine edeyim hayatın!
.
.
.
güzel ne varsa
biraz da ben sileyim hayattan!
iyi kim varsa
görmeyeyim hayatta!
doğru nerdeyse
orada (y)ok edeyim hayatı!
özgürlük buysa
ve bu; içi boş bir kavuksa
uysa da uymasa da
ne utanması!
pervasızca taşayım hayata!
.
.
.
n’olur
kusura bakma hayatım!
çok üzdüm seni bu akşam
ama ne yaparsın
işte hayat..!
Önder KURT
30 ekim 2008, perşembe
22:30 - istanbul
Cevap Yaz