Şehrin yalnızlığını,üstü çizilmiş şiirler kaplar...
Böylece başlar hüzünlü bir gecenin sessizliği.
Her dize,bir günaha saplanmış paslı bıçak gibidir artık.
Yıldızlar susar, rüzgar bile dokunmaz düşlerime.
Sokaklarının köşesinde kıvranıp durur eksik heceler,
Ve hatıralar dökülür düşlerime eski bir şarkı gibi.

Ardından gölgeler birbirini yer suskun duvarlarda...
Bu yüzdendir,biraz daha geç açıyorum
düşlerime takılı kalan göz kapaklarımı...

Pencereler,karanlık sokaklara artık ışık taşır.
Karanlıkta usulca süzülür geçmişin silüetleri.
Yine de az buçuk içeri sızan karanlık,
oda duvarlarının üstünde devinir durur...

Bir bakış, bir gülüş, unuttuğum sandığım sesler
Bir yabancı gibi geçer içimden eski hevesler.
Bir adamın boğazında düğümlenmiş şarkılar,
Bir mum gibi erirken gecenin koynunda sessizce.
Çürümüş şehrin sokaklarının sesi,
çığlıkların yankısına dönüşür.

Beklerim…
belki bir umut sızar diye sabaha.
Ama bilirim,içimdeki kırık saatler çok iyi çalışır.
Sadece hatıralar kalır uyanan rüyalara…
Bir de
Kalbimden taşan zamanın kıyısında biriken sızılar.


14.06.2025 / Bayram Köse