İnsan dinlenirken uykuda süsler hayalleri düşleri
Öksüz yetim aç yatarken yağdırırmış aşları
Gece karanlığı çökerken arz-ı alem üstüne
Hayat durmaz kimi çalışır kimide yastıkta başları

Gece karanlığında toprak çözermiş sırrını tohumun
Aydınlıkta ısı ışık hava alır tomurcuk açar olur fidanın
Gizliden bağlıymış düşlere gecenin derin sessizliğinde
Ölümden korkma diri olduğunu anlarsın kadir ehlinin

Güneş çekilir gece karanlığında ay sarar düşleri
Toprak örtüsünde sessizce börtü böcek arar eşleri
Doğanın kanunu gece çalışan gündüz uyurmuş
Zaman durur nabız atar uykuda dinlenirmiş başları

Karanlık gecelerde yorgun düşen yürekler uykusuz
Aydınlıkta zihin beyin açılır olursun korkusuz
İnsanın bedeni ruhu karanlığa aydınlığa odaklı
Karanlıkta kaybolursun aydınlıkta olursun kaygısız

Korkular kötülükler ayrılıklar karanlıkla bağdaştırılır
Ölüm Allah’ın emri gözle kapanınca mezara yaklaştırır
Günlük güneşlik aydınlık sevginin güzelliğin heyecanı
Aydınlıkta karanlıkta canlılar için uyumlu olup hayata alıştırır