Bugün arefe…
Kalbimin bir köşesi hâlâ annemin sabun kokusunda,
Kına yakılmış avuçlarımda şeker saklar gibi duruyor anılar.
Bayram değil henüz,
Ama sanki içimde bir ömür beklemişim gibi.
Bir sofra kuruluyor geçmişle bugünün arasına:
Kuru fasulyenin yanına konmuş bir dua,
Ve sessizce gelenlerin hatırası,
Bir mendil gibi katlanıp duruyor yüreğimin cebinde.

Bugün arefe...
Evvel zaman gibi kokuyor sabah.
Kiler raflarında hâlâ annemin sakladığı bayramlık kurabiyeler,
Tül perdelerin ucunda dua gibi süzülen dantel gölgeler…
Bir sandalye gıcırdamasıyla gelir geçmişten biri,
“Bayram geliyor kızım…” der gibi
İçimi bir titreme sarar.

Bugün arefe...
Fırınlar erken açıldı,
Ama en çok içimizdeki fırın yandı.
Birileri hâlâ kömür sobasının yanında,
Birileri cam gökdelenlerin içinde bayrama hazırlanıyor.
Ama bayram, gömleğin ütüsü değil,
Kalbin kırığıdır onarılan.
Şeker değil çocuklara verilmesi gereken,
Bir avuç huzurdur, gülüş kadar sade, dua kadar derin…

Bugün arefe…
Kurbanlıklar göz göze geliyor insanla,
Ve vicdanıyla…
“Kesmek mi gerek, yoksa yaşatmak mı bayramdır?”
diye soruyor biri usulca.
Bir çocuğun iç sesi gibidir bu soru,
Bir annenin merhameti kadar gür.
Ve ben susuyorum…
Çünkü bazen en güçlü cümle,
Bir tek gözyaşıdır…

Bugün arefe…
Bahçedeki dut ağacı hâlâ oradaysa,
Ve yer sofrasına oturmuş bir baba gölgesi varsa düşümde,
İnan ki bayram da olur,
Kurban da…

Bugün arefe…
Bayram arifesinde gözleri yolda olanları anımsıyorum,
Gelmeyecekleri bekleyen yaşlı elleri,
Bir de hiç gitmeyecek sandıklarımızı...
Mezar taşında unutulmuş mendilleriyle
Kalbimize bayramlık bir hüzün dikenleri...

Bugün arefe…
Ve ben sana sarılmak istiyorum,
Kokunu değil, yokluğunu tanımak istemeyen yanımla.
Bayramı kutlamak değil sadece niyetim,
Bayramı yaşatmak istiyorum;
Bir gülüşle, bir merhametle,
Bir sıcak ekmekle,
Bir kucakla...

Bugün arefe...
Güzelim dünya,
Ne olur azıcık dinle artık!
Kurban etme ne sevgiyi,
Ne çocukları,
Ne ormanları,
Ne kadınları!
Bu bayram biraz da sen sus…
Biz insan olalım.
Sadece insan.

Fakat yüreğim…
Bu yıl biraz yorgun.
Her sokak başında kesilen bir sessizlik var,
Her duvar dibinde unutulmuş bir öykü.
Çocuklar harçlık yerine huzur istiyor artık,
Bir lokma et değil,
Bir parça merhamet...

Bugün arefe…
Neşenin yanında duruyor biraz da hüzün,
Çünkü biliyorum, bayram her eve eşit uğramaz.
Ama yine de dilimde bir dua:
Sevgi, bu yıl da her şeyin üstüne kurulsun,
Kapısı çalınmayan kalp kalmasın,
Birlik, harçlık gibi dağıtılsın
Ve gülümsemek sadaka olsun ..


Bugün Arefe…
Yarın bayram…
Gönüller dualı, eller semada,
Bir mendil gibi dalgalanır geçmiş,
Ve umutla sarılırız yarına.
Bayram gelir önce içimize,
Sonra kapımıza…
O yüzden temizleyelim önce kalbimizi,
Sonra evimizi.
Ve unutmadan;
Sarılalım bir yoksula,
Bir yetime,
Bir büyüğün eline,
Bir küçük tebessüme.
Bugün Arefe…
Belki de en güzel bayram,
Bir yüreğe dokunmaktır aslında.


Peri Feride ÖZBİLGE
05.06.2025