Ansızın yitirdiğiniz ve upuzun yıllar izini sürdüğünüz, aslında kendinizden başkası değildir..

I

En çok yalnızlık doğar kalabalığın rahminde....
Acılar, çığlıklar ve eksik bir cümle gibi duran hayatlar...

II

Yalnızlığın nabzı atıyor
ihanetin zonklayan damarlarında..

Daracık kalabalık,
geniş yalnızlık
uğultulu kent
hükümlü akşam
yağma yürek
talan sevgi...

Yalan sevgi...


III

Sevdası da düş-tü kadınların;
azar azar sevdiler
pazarlıksız, hesapsız
nasırlaşmış umutlarda...

Azar azar;
içli ve iri düşleriyle çürüyen akşamlarda..

IV

Yalnızlığın nabzı atıyor
ihanetin zonklayan damarlarında...

İmar izni verilmiyor bu ülkede,
yasal bir aşkın yapılanmasına...
hukuk sistemi cüretkar bir kadının kalçaları kadar bağımsız değil...

Daha özgürlük mü, kelepçeli elleri...
kim bilir, hangi mezarlıkta sızlıyor demokrasinin çürümüş kemikleri.

V

Terlemiş kasıklarına gömüp bir aşkın erotik varlığını,
masumiyeti inleyen bir karhane gibi gülüyorsunuz...
İçinizde kaos, içinizde olağanüstü hal;
İçinizde, yıkım kararı alınmış kaçak bir aşk...

Ah, sizin yataklarda başlayıp, kürtaj masalarında biten kimliği belirsiz aşklarınız.


VI

Asılarak saçlarına gecenin
riyakar alkışların yalancı belleğinde
dokunaklı bir türkü söylenebilir belki
tenha bir intihar üzerine...

VII

Gelip geçen günlerin intihar boğuntularında, gör-
düm ki herkesin boynunda ayrılığın ilmeği;
aşklarına belleksiz
Ve yorgun, sadece kendine sarılmaktan..

Ve küflü akşamların tenha yüzünde
baktım ki herkesin kolunda ihanetin yaslı gölgesi..

Bilmem ki
hangi bıçağın gövdesinde kalmış sırtımızın hazin hikayesi.

VIII

Yalnızlığın nabzı atıyor
acılı şarkıların yırtılan damarlarında...

Kimse, üşümüş bir sabırla beklemeye tutunmuyor
ve hüzünlü bir türküye sokulup,
gizlice ağlamıyor artık...
geceye emzirmiyor iflah olmaz kederlerini...

Kimse soluğuyla ısıtmaz,
üşümüş, dokunaklı şarkısını...
boğuk bir pişmanlıkta gizler herkes ayıbını.
mazlumun çığlığında kim susturabilir vicdanının ağrısını.

Paranın sultasında boğdunuz soluğunu sevginin, kendi ellerinizle..
küçük bir kan pıhtısından başka bir şey değilsiniz suçlu bıçaklarda...
siz, öyle perdesiz, penceresiz
şiirlere duyarsız
aşklara heyecansız...

Hiçliğinizi yazıyor gazeteler;
ihanet sürmanşet!
alt yazı geçiyor ömrünüzden,
fünye ile patlayan en şüpheli aşklarınız...

/ Ben, şiirlerle örtüyorum yalnızlığımın en mahrem yerlerini,
siz, kalabalık yamayın durun yırtık yalnızlığınıza. /

Ruhunuza sinmiş ihanetin eskimiş, küf kokusu...

İlişmeyin!
ilişmeyin n’olur bizim yalnızlığımıza.

IX

Ütü tutmuyor artık ömrünüzdeki kırışıklıklar...
Çünkü, bir dua bile olmadınız şartlı tahliye edilmiş umutlara..
kavuşmak olmadınız gözleri buğulu ayrılıklara..
bir nota olmadınız kanayan şarkılara
’protez dişler gibi yakışmadınız girdiğiniz ağızlara...’

Bilmem ki
neresindesiniz siz şu yalanın;
acınızı dindirin,
size de ihtiyacı var dünyanın...

Yapmayın,
yapmayın n’olur!

Aşktan, hayattan,
kendinize ait yüzünüzden utanın!


________Birdal Erdoğmuş -