______

Bu şehirde babam sustu bir sabah
Sözleri içime gömüldü.
Onun yokluğuna konuştu sokaklar
Ve ben, bir daha hiçbir ezana
uyanmadım aynı kalple...



Ömrümün en yorgun sabahıydı
Zaman, üstüme dökülen bir kül gibiydi
Sana vardığımda,
çocukluğumun cebinde taş taşıyan haliyle
göz göze geldim
Ve bir gül gibi susmuştun
Kokun değil,
yara izi yaktı bu sefer beni.

Bir çaydanlığın içindeki pas gibi
birikti içimde yıllar.
İçim dışım hasret hâlâ
Özlediğim sesler
duvarların suskunluğunda yankıydı
ve annem...
Anneme sessizlik bile yüksek geliyordu artık.

Senin arka sokaklarında
bir mendil gibi katladım
çocukluktan kalan avuç içi sevinçlerimi.
Ama her taşta
içime gizlenmiş bir sancı vardı.
Her köşen,
uzun zamandır kimseye anlatılmamış bir düş gibi
üstüme devrildi usulca.

Ben geldim…
Kırık vedalarla,
çocuk aklımla eksik bıraktığım dua cümleleriyle
geldim sana.
Yarım kalmış her şeye bir “tamam” ararken,
daha çok eksildim.

Senin sokaklarında ağlamak
daha terbiyeli bir şey.
Burada yas bile edepli dökülüyor
annemin gençliğine benziyor şehir:
bir çeyiz sandığı gibi
içi dikişli, dışı suskun.

Şu eski durağın gölgesinde
bir ömrü bırakıp
yeniden binmeye niyetliyim hayata.
Kirpiklerimin ucundaki mor çiçeklere
bir dua fısıldadım az önce:
"Ya Rabbim, içimdeki kırık kıza iyi bak..."

Ve senin sessizliğinde hâlâ kanıyor babam.
Senin sabahların
içime gömülmüş bir çınarın gölgesi artık.

Yıkık bir avlunun ucundayım
üstüme düşen her yaprak
çocukken söyleyemediğim bir cümle.
Kim bilir,
aynı mahallede hâlâ
bir oyuncak tamircisi vardır belki
ve hâlâ ekşi erik toplayan kızlar...
Ama ben,
o çocukların şenliğini dışarıdan izleyen bir anı oldum artık.
Söz hakkı elinden alınmış bir hatıra gibi...


Senin sessizliğin en çok yüreğimi acıttı.
Ben şimdi fesleğenlere fısıldayan
içine gömülmüş bir kız çocuğuyum.
Gül bahçelerinde değil,
yası susarak büyüten bir yürek gibi
yaş almıyorum artık
Senden ayrıldığım yaştayım hâlâ

Merhaba,
bana benzeyen şehir…
Merhaba,
yeniden doğuşun sancılı şarkısı...


Peri Feride ÖZBİLGE
02.06.2025