0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
47
Okunma
Karanlıkta aranan bir ışığın, sabırla beklenen bir huzurun şiiridir bu. Kendini yitiren ama yeniden bulan kalpler için.
Bir gün ıssız gecelere güneş doğduğunda,
Bir ışık görürsen eğer yıldızların arasında,
Tepeden şırıl şırıl akan nehirlere baktığında,
İşte o gün, kalbinde ümitle tazeleneceksin.
Bir gün, kifayetsizce rüyalara daldığında,
Bir huzur ararsan umutsuzların arasında.
Parçalanmış alevin rüzgârı dokunduğunda,
İşte o gün, ruhunda kasılıp kavrulacaksın.
Hasret yakar mıydı, dayanılmaz bilirim, evet.
Sen hüsranla bağlanırsan şuursuzca şayet,
Vakti geldiğinde biçare bulutlara bakacaksın;
O an, huzurla karanlığı gölgede bırakacaksın.
İşte öyle mesut kalacak, her daim ışık olacaksın.
