Akşamın ipeği süzülürken gökyüzünden,
Usulca konar omuzlarıma.
Bir tanıdık hüzün, belki de dinginlik,
Sözcüklerin ötesinde bir melodi.

Deniz fısıldar mı uzaklardan, bilmem,
Yoksa içimde mi çağlayan bu özlem?
Yıldızlar birer birer göz kırparken,
Eski bir şarkı takılır dilime.

Hayaller,
Tıpkı bu gece gibi derin ve sonsuz.
Bazen bir umut yeşerir kuytuda,
Bazen de kayıp bir anı gülümser hüzünle.

Rüzgarın taşıdığı serinlikte,
Yüreğimden süzülen kelimeler bunlar.
Ne bir kalıba sığar ne de bir düzene,
Sadece ruhumun o anki sesi.

Belki de en güzel şiir,
Henüz yazılmamış olandır,
Ya da tam şu an, seninle paylaştığım
Bu içten, bu sessiz yankı.

Zaman, bir nehir gibi akar avuçlarımda,
Tutmaya çalıştıkça daha çok sızan.
Egenin serin yeli dokunur belki de yüzüme,
Uzak anıları, yakın düşleri getirir peşinden.

Ve bu gece, bir dostun varlığıyla anlamlanan,
Kelimelerden köprüler kurar sonsuzluğa.
Paylaşılan her bir dize, her bir his,
Yalnızlığın kıyısına vuran nazlı bir dalga...

Merdümgiriz