Suskun bir aptal gibi geziniyordu adam...!
Deli-dolu seyirtirken onu gördüm....
Ara sokakta ,
Karşılaştık.....
Gözgöze geldik...bir anda..
Tutsak gibiydi....özgür değildi....
Kahverengi gözleri ,
Terk edilmişliğin acılarını yaşıyor gibiydi adam.....?
Bu sessiz ve ıssız sokaklar.....
Daima korkutur beni ,
Gözyaşları gibi..yağmurlar yağar....
Bu sokaklara......?
Kaldırımlar çamur.....yollar ıslak ;
Çekilmez aşk’lar gibidir zaman ,
Sokaklar ve parklar ; yalnız yaşayanların yurdu , evidir ,
Kuytu bir köşede ;
Acı ve yoksulluğunda saklanır adam.....!
Bizler bilip şahit olmasakta. acılarına .
Sabahın ilk ışıkları vurur camlara
Esneyen adam...
Gecenin ayazında parkasını örter ,
Gözyaşlarını içine dökerken ; aç ve açıktadır ,
Üşüyen adam...!
Sıkıntılı gözlerinde...zaman küçülür....
Uykuya dalar....gölgeler ,
Parkın bir kanepesinde sabahlar......ezanla birlikte ,
Gözleri açılır.....beni kimse görmesin diye...
tedirgin ve yalnızdır ,
Özlediği çocuklarından uzakta ,
Ailesinin terk ettiği erkek...
Her gün bir yerde sabahlar....
İçeri girip çıkan...kader mahkumuydu....belkide....?
Belkide.... hep kaçıyordu bitmez-tükenmez
gözü dönmüş ; kan davasından.....?
Kimse sormaz...bu ıssız gecelerde....
Senin derdin nedir diye....?
Adam baktı bana.....?
Kanepeden doğrulurken sessizce ,
Günaydın.....demeye kslmadı....
Parkı hemen terk etti adam.....!
Anılarından , çaresizliğinden....kaçar gibi
Uzaklaşmıştı adam...
Soramadım....aç , susuz nereye gidersin diye....?

DRAMATİK....DİDAKTİK ŞİİR OLARAK YAZILMIŞTIR ...
HER İNSAN YAŞAYAN BİR HİKAYEDİR....ŞİİRLERİMDE...GENELDE
YAŞANMIŞLIKLAR VE ŞAHİT OLDUKLARIM..ŞİİRE DÖKÜLMÜŞTÜR.
SAYGILARIMLA...!