0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
159
Okunma
Sessizdin çoğu zaman,
Ama gözlerin anlatırdı fırtınayı.
Dilin susar, yüreğin konuşurdu,
Omzunda dünya, kalbinde yara taşırdın.
Bir lokma ekmekte terin,
Bir damla gözyaşında kederin vardı.
Herkes gülerken, sen biraz daha içine dönerdin
Güçlü görünürdün, ama ben anlardım yorgunluğunu.
Sen sustukça ben büyüdüm,
Sen çöktükçe ben öğrendim ayakta kalmayı.
Şimdi anlıyorum,
Senin acılarınla örülmüş bir duvarmış gölgem.
Affet baba,
Senin kadar yorulmadan seni tam anlayamadım.
Ama artık biliyorum,
Sen çektiğin kadar değil, sevdiğin kadar büyüksün…
Miraç Elçi..
