______

bana bir gülüş çiz çocuk
gökyüzüne uzansın kenarlarından
yetim kalmış yıldızları toplayayım
önlük cebimdeki kandillere

sokak lambalarının yorgun sarısında
anneler dizlerine sessiz sargılar sarıyor
ekmeğini bölmüş bir çocuk
dua etmeyi unutmuş babalara bakıyor

şubat ayazında çatlamış ellerime
erik dallarından süzülen bir bahar arıyorum
hiçbir takvimin söylemediği bir zamanda
sevgiyi dilenen çocukların gözlerini okuyorum

bir ninni gibi
annemin dilinde yarım kalmış veda
şimdi dünyanın kalbinde dökülen bütün harfler
yasak bir alfabenin içinde
kırılmış düşler taşıyor

balkonlar hep suskun
şarkılar dilsiz, radyolar kederli
bir lokma tebessümün
bedeli olmuş göç yollarında
yitip gitmiş çocuk bedenleri

ben
bir tren istasyonunda unutulmuş biletim
gurbetin koynuna düşen tarçın renkli yalnızlık
adı anılmayan şehirlerin
en unutulmuş kapılarında bekliyorum seni çocuk

çünkü biliyorum
senin gülüşünde başlar bütün devrimler
kirpik uçlarına asılmış bir ülkeyi
bir tek sen kurtarırsın

annemin ördüğü yün yorgan gibi
üşüyen hayallerimi sar
üşüyorum
gece kuşları bile konmuyor artık pencereme
bir ninniyi bile ağlayarak söylüyor rüzgar

zaman
bir eşkıya şimdi
yitik nağmeleri çalıyor geçmişimden
ben
sana yazılmamış mektuplarda saklı kalan
bir annenin nârıyım

bana
gülüşüne giden bir yolculuk ayarla çocuk
uçurtmalar yapsınlar adımı
ve beni hiç unutma
çünkü
beni hatırlamak,
bir çocuğu sevmek kadar kutsaldır bu çağda


Peri Feride ÖZBİLGE

31. 05. 2025