Bir tebessüm… belki bir bakış yalnızca,
Bir çocuğun avuçlarındaki umut.
Sessizce geçer bazen hayat yanımızdan,
Ama küçük bir an… dünyaya tutunur.

Gözümüzde küçülen nice hatıra var,
Oysa yürekte yankısı dağ gibi.
Bir saç telinde sevgiyi saklar bazen,
Bir “merhaba”da, özlemin ta kendisi.

Büyümek… koca laflar etmek değilmiş,
Kırılınca susabilmekmiş bazen.
Küçükte saklıymış kalbin yankısı,
Büyük fırtına... bir damlada gizlenmiş.

Bir sabah… güneş doğarken usulca,
Pencereye vuran serin bir rüzgâr.
İşte o anda fark eder insan,
Hayat, küçük dokunuşlarla parlar.

Birlikte içilen sade bir kahvede,
Dostun sessizce göz kırpması belki…
Anlarız ki ihtişam gösterişli değil,
Sadelikte saklı en hakiki sevgi.

Anılar büyür içimizde sessizce,
Bir bakış, bir koku, bir eski şarkı.
Zamanla anlarız, küçük olan değil,
Bizmişiz asıl küçük olan farkı…

Ve sonunda deriz kendi kendimize,
“Hayat, büyük şeylerin ardında değil.”
Küçük adımlarda, ince detaylarda
İşte orada… yaşamın asıl dili.

@NURAL BEKTAŞLI