Bazen adını bilmediğim bir rüzgâr geçer içimden,
Tenime değil, varlığıma dokunur gibi.
Ve bir his çöreklenir kalbime:
Sen gibi bir şey…



Ne zamandır beklediğimi bilmediğim bir kıyı olur,
Uzanırım, ellerin yok ama sanki tutmuş gibiyim.
Zaman kırılır, an çoğalır,
Ve ben, kendimden uzaklaşırım biraz.



Bir çiçek kendi açtığını bilir mi bilmem,
Ama seninle, içimde bir ilkbahar başlar.
Kelimeler anlamını unutup sana döner,
Konuşmak boş gelir, susmak huzur verir.



Göz göze gelmeden anlaştığım tek şey sensin.
Sen susunca dünya hafifler,
Ve ben, hayatın gürültüsünü geride bırakıp
Bir düşün içine yürürüm —
Sen gibi bir şey...



Aşk mı bu, bilmiyorum.
Ama kalbim yer değiştiriyor sanki.
Daha önce hiç bakmadığım bir yerden bakıyorum hayata,
Renkler başka, sesler başka…
Seninle kendime yabancılaşıyorum,
Ve bu iyi geliyor.



Belki de aşk,
Birine benzemek değil,
Onun yanında başka biri olmaktır.
Ve ben…
Senin yanında daha çok “ben” oluyorum.



28 Mayıs 2025

𝓡𝓪𝓶𝓪𝓴 𝓚𝓪𝓵𝓭𝓲 / Samim İĞDE