Bir gün ansizin hayatimiza giriverdiler
Sanal dünyaya bizi mecbur ettiler
Dört duvar arasinda hapse attilar
Düsündükce bunlari icim yaniyor

Evlat babasini tanimaz olmus
Anaya saygi zaten kalmamis
Herkes kendi düzenini kurmus
Düsündükce bunlari icim yaniyor

Sevginin yerini mantik almis
Genclerin hayali kariyer olmus
Ferhat ile Sirin mazide kalmis
Düsündükce bunlari icim yaniyor

Misafir iscisiniz diye buyur ettiler
El kapilarinda bizi köle yaptilar
Solingen’de Möln’de atese verdiler
Düsündükce bunlari icim yaniyor

Yüce dinimize saygisizlik ederler
Müslümaniz diye terörist sanarlar
Binlerce insani yetim dul birakirlar
Düsündükce bunlari icim yaniyor

Bir cok canlinin nesli tükenmis
Yesilin yerini betonlar almis
Maddiyat maneviyatin önüne gecmis
Düsündükce bunlari icim yaniyor

Kyoto anlasmasina imza attilar
Havayi ve suyu coktan kirlettiler
Dünyanin altini üstüne getirdiler
Düsündükce bunlari icim yaniyor

Türk’sün Kürt’sün diye ayrimcilik yaptilar
Ihanet tohumlarini topragimiza serptiler
Kardesi kardese düsman kildilar
Düsündükce bunlari icim yaniyor

Zenginler yatlarinda kadeh tokusturur
Afrika’da Asya’da bebeler acliktan ölür
Sanmayinki bu dünya sizlere kalir
Düsündükce bunlari icim yaniyor

Dünyanin derdi saymakla bitmez
Duyarsiz kalmakla bir sey düzelmez
Kevranda yola böyle devam etmez
Düsündükce bunlari icim yaniyor

Ahmet’im derki yarin cok gec olmadan
Yasadigimiz hayattan utanc duymadan
Gelecek nesiller bizden hesap sormadan
Insani degerlerimiz hepten solmadan

Siddetin yerine,hosgörünün
Nefretin yerine,sevginin
Savasin yerine,barsin
Düsmanligin yerine,kardesligin türküsünü söyleyelim, nesilden nesile.

Ahmet Erorhan

(05.02.2008 Krefeld)