Ben seni ararken,
Kendimi buldum karanlıkta.
Bir aşk düşmüştü göğsüme
Ne kadındı tam,
Ne de sadece Allah’tı adıyla anılan…
Ama bendim işte;
Yanıyordum.

Demedim kimseye,
Ben bir duaya mühür oldum o gece.
Seninle başlamadı bu yangın,
Ama seninle dumanı göğe yükseldi.

Mapus dediğin;
Demirle değil,
Unutulmakla örülür.
Ve aşk dediğin,
Bir hatırlayış…
Yani unutmamanın en güzel hâli.

Bir gece seccadem oldu yokluğun,
Secdeye vardım gözyaşımla.
Dilimde adın yoktu,
Ama her nefes alışta
Sana daha çok benziyordu içim.

Ben seni değil,
Sende O’nu sevdim belki de.
Tenin vuslat olmadı,
Ama kalbin…
Kalbinle Allah arasına sığdı cümlem.

Zindan mı dedin?
Bu aşkın içinde her yer dardır.
Ama bir “Hu” çektim,
Gönlümde kapılar açıldı.
Demiri eritmez bu dua belki,
Ama kalbi eritir,
Ve ben seni oradan seyrederim:
Bir sema kadar uzak,
Bir amin kadar yakın…