0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
112
Okunma
Yalnız kalmadım…
Bırakıldım.
Bir ihtimalin ucuna tutunurken,
İçimden çekip aldın bütün ışıkları.
Sustum sandın,
Oysa içimde kırk şehir yandı adını anınca.
Konuşamadım
Çünkü kelimeler bile sana yetmedi!
Ne zaman bir rüzgar esse,
Senin geçmediğin sokak kalmadı içimde.
Uykuya dalamadım…
Çünkü düşler bile seninle uyanıyordu.
Sana kalan ben değildim.
Sana kalan, terk ettiğin bendim.
Ve sen giderken ne bıraktığını bilmedin:
Yarım kalmış bir hayatın orta yerinde,
Tam yanacakken sönen bir ömrü…
Artık bir gülüş değil,
Adın acıtır beni.
Ve sevmek ne demekti bilmem ama
Unutmak…
O, tam bir savaştı.
Ey içimi yakıp da
Kendi ellerinle küle çeviren!
Şunu unutma:
Kal demedin diye gitmedim
Sen sustun, ben bittim.
5.0
100% (2)
