5
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
291
Okunma

Bazen bir insanı sevmek, sadece onu sevmek değildir.
Onun suskunluğunu, geçmişini, çocukluğunu,
hatta hiç söylemediği cümleleri de seversin.
Ve eğer bir gün bu şiiri okursa,
bilin ki ona en çok yakışan kelime “huzur”du.
______
P.F.Özbilge
______
Seni sevmek...
bir nar çiçeğinin sabahla öpüşmesi gibi,
göğsümün tam ortasında
bahar dallarının usulca titreyişi
adını andığımda, içim kuş değil,
bir göç mevsimi olur.
Seni sevmek...
beyaz bir atın yelesine sarınıp
çocukluğuma sığınmak gibi,
bir annenin içli ninnisinde saklı
suskun bir geceye huzur serpmek gibi.
Seni sevmek...
bir kır bahçesinde
göğe baka baka açan gülde saklı,
gözlerinin ucuyla zamanı yavaşlatmak,
ellerinle kalbimi susturup
bir tek bakışla dile getirmek gibi.
Seni sevmek...
adını suya yazmak değil yalnızca,
adıma su taşıyan bir rüzgâr olmak,
sen yaklaşınca bir lambanın içini aydınlatan
bir kâinat sesi gibi içimi titreten olmak.
Gölgemi bile sana emanet ettiğim
bir akşamüstü dua gibi.
Seni sevmek...
bir dervişin alnındaki sabır değil sadece,
taşlara çarpmadan akan bir nehrin
tüm yolunu ezberleyip
yüreğime doğru süzülmesi gibi
sessiz, içli ve kalbin kadar zarif.
Seni sevmek...
bir dua değil artık,
duanın ete kemiğe bürünmüş hali,
kâinata “ben buradayım” diyen bir huzur değil,
bizzat o huzurun kendisi olmak.
Seni sevmek...
bir ömrü, başka bir ömre armağan etmek,
ellerin üşüyorsa
benim ellerimin sebepsizce ısınması,
gözyaşını güle çevirmek
ve susarak bile anlaşabilmek gibi.
Seni sevmek...
gecenin en koyusunda ışık yanmaktır,
karanlığın kendisine umut fısıldamaktır.
Ve seni sevmek…
“Hayat zor, evet… ama sen varsın ya,
o yüzden ben gülümsüyorum,” diyebilmektir.
Ve sevmek...
bazen sadece bakmak değil,
onunla aynı göğe bakıp dua etmektir.”
Peri Feride ÖZBİLGE
25.05.2025