_______


Ahh!
Aşkın çorak toprağında,
Bir çiğdem gibi çatladım ben de,
Sabrın göğsünde büyüttüm seni.

İki şekerli yalnızlık dedin ya,
Ben de, üçüncü şekeri acıyla attım çaya.
Gurbetin demiyle karardı dudaklarım,
Bir yudumda içtim seni,
Ömrümün ortasında yakıcı bir türkü gibi…

Ey içime cam kırığıyla dolan sevda!
Sen varken kalbimde kim vurduya gitmek ne?
Ben seni zaten yüreğimin orta yerinde vurulmaya razı sevdim.
Aşksa eğer suçum,
Ben o cezayı gül bahçelerinde çekmek istedim.

Ben de kırık bir kitap arasına sıkıştım,
Sana yazılan bir dua gibi,
Bir dizeye emanet ettim tüm inancımı.
"Gel" dedim,
Gel de devrilsin sensizliğimin hükmü!

Kıraç ikliminle yandım ben de,
Gözlerime yağmurlar büyüttüm.
Kirpiklerim, senin yokluğunda
Bir çift göçmen kuştu —
Ne yana uçsam, hasretinle çarpıştım.

Geceleri, kozalağın çıtırtısında seni dinledim,
Pir Sultan’ın hüzünleriyle süsledim yokluğunu.
Yunusça sustum,
Nazımca yazdım adını kalbime.
Sürgün dedin ya,
Ben senin memleketinde bile
Kendimi gurbet saydım!

Şimdi ben de gidiyorum belki,
Ama bu gitmelerin adı "teslimiyet" değil.
Bu, içimi yırtarak
Sana düşmekten vazgeçmek…

Ve keşke…
Keşke özlemlerin Temmuz değil de,
Bir Nisan tebessümü koksaydı.

İşte böyle,
Seninle hem düştük hem kalktık
Şimdi şiir olup
Aynı yangında yandık.


Peri Feride ÖZBİLGE
23.05 .2025