Yüz göz olma telaşı değildir şiir
Azmettirense hücre hapsi nefesin eşiğinde
Ölü nefsin eşliğinde değil
Demlenmiş ruhun kalmamışken takati
S/üzülen imgeler değildir de tek teselli…

Varsa yoksa çıkılası o dik yokuş ve hırpani yüreği
Boykot eden kalemden çaldığım bir zaferdi
Adına aşk denen terane
Yaktığı ne ki yıktığının yanında?

Yâri değilim asla
Yana yakıla yaşadığımsa yalan
Tecrit edilmiş duygular mahkemesinde
Aldığım en ağır ceza
Kulağına çoktan gitmişken Sağır Sultanın
Bilsinler ki derdi tasası yok sayıp
Yola baş koyduğum kadar
Yoldan çıkmamak adına
Kalemle dans eden kızın rüyası…

Mevsimin meali mi?
Yoksa acının hicreti mi?
Müdavimi olsam ne ki sözcüklerin?
Ya da muadili öykündüğüm ölüm misal:
Ölü nefsimden arda kalan son sözcük ve hilal.

Bağdaş kurduğum esareti sevginin
Ve de boykot ettiğim
Bense her yeni güne hayatı temize geçirdiğim kadar
Müsvedde kâğıtlarımla avuturum yüreğimi
Ne sandığım ne sandukam
Ne sandıklarım ne de sayamadıklarım
Bir elin parmağını geçmese de dostlarım
Sevginin külliyesinde saklı tozlu bir kitabım

El değmemiş iklimler;
Tozumla tozunu attığım cihanın
Ne güftesi ne nüvesi
Ne de sıra dışı nüktesi
Nazenin yüreğimle seyyahı olduğum
Yokuşların güncesi adeta…

Göreceli dostluklardan medet ummadığım kadar
Ummanlarda gezinen sadık bir neferiyim yalnızlığın
O tek damla ki haizi olduğum
Onca kale ki içine sığamadığım
Ve de kaideler nasıl ki istisnalar yerle bir etmedi
Düştüğüm yerden de kalkmasını bildim bileli
Varsın tezat duygularım kundaklansın
Varsın kurşunlar seksin
Varsın her kuşun eti yensin
Gözü doymayan nefislere değildir itikadım.

Kuş tutsam da ağzımla
Ağzımı asla açmayacağım bir döngünün
Sevginin de fedaisi
Firarisi olduğum duygular başat
Sözcüklerse hasat
Bense dolgun bir başak
Başımı eğdiğim sadece Yüce Makamda,
Yüreğin ve sevginin dirliği birliği
Nükseden günün sonlanmaz ümidi…

Göğün yıldızı yerin çiçeği
Olsam ne ki
Çift dikişle sevdim seveli
Çivisi çıkmış düzenden de ayrı düştüm düşeli
Bir meddücezir ki
Aşkın kıblesinde saklı mehtap
Bir sarkaç ki yalnızlığın hulasası
Taşı da gediğine koyan yorgun anılardan
Arda kalan bir avuç teselli
Dostluğun nezdinde yüreğimi
Açtığımsa sadece kaderin sesi ve niyeti…

Tek dostum nasıl ki yüce Huda
Kandığım düzenden ayrı düştüğümse asla değil riya
Aşka doymayan meşki sağdıcım
Hüznü solumda saklı iken dualarım
Bense hala annesinin gözünde
Küçük bir kızım.

Nemalandığım sevgi ve umut ve itikat
Masum kalmaksa büyük inat
Uzağında olduğum kadar insanların
Korunup kollandığıma kani
Hüviyetimde saklıdır şiirlerim
Belki de şiirlerdir hüviyetime tanıdık
Müptelası olduğum bir uçurum ki
İçine düşülesi tuzaktan da öte.

Doldurduğum kadar hoşlukla boşluğu
Boşuna sevip nazlandığımdır sağdıcım
Solumdan yediğim vurgun kadar
Pervazındayım kederin
Hüzünle teşrif eden nice şiir pelerin bildiğim
Kalemin g/izini aralıksız sürdüğüm tek teselli
Yüce Rabbin kuluna bahşettiği…