Kırılmış kalbimde akşam olurken
Karşımda duruyor, en ağır nedenler, sesler
Sarsılıyorsa umutların, gıcırtılıysa duvarlar
Duvar diplerinde kalıyor terkedilenler

Aynalar çatlıyor, gözlerin ağlıyorsa
Şarkılar susmuş,renkler simsiyahsa
Resimler sağanaklara yol veriyorsa
Umutların bir köşede, sen yitik !

Kuşlar selam vermeden geçiyorsa
Kapkara bulutlar gibi avare
İstemiyorsan kalabalıklarda tedirgin
Bir de çaresiz yorgun, hem yitik
Yaşamak artık en zor geliyor, bitik

Bitmişse hayaller, çökük sokaklar
Düşüyorsa kupkuru ağaçlardan yapraklar
Bir hasta, bir yorgun, duvar diplerinde
İnliyorsa topraklar, topraklarda ne canlar !

Kahrediyorsan yanmış yıkılmış umutlara
Sebepsiz bir çıkmaza giriyorsan simsiyah
Kapkara geceler sonrası, beklediğin bir sabah
Ama tutsaksın yine kör karanlıklara

Bir bulut geçtiğinde gözlerin taşıyorsa
Bin kere kaybedilmiş kahkahayı aşıyorsa
Seni hayal edip yanımda her sabah
Gülerdi gözlerim, yine koşardım yokuşlarda

En azından bizimle olurdu mutluluklar
Ne kadarda ayrılıklar konsa araya
Silerdi gözlerimden hicran yarasını
Rüzgarlı gecelerde ürpertemezdi böylesine
Yüreğimden yüreğini koparamazdı ayrılıklar

Günay Koçak

15/5/2025