4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1056
Okunma
Kimsesiz kelimelerim var!
Ucu bucağı olmayan defterlerimde yatarlar.
Uyurlar bazen
Bazen kalkar
Satır satır dolaşırlar.
“Bir şiire bir mısra daha eklenirse ne olur ki?”
Diye düşünürler.
Ekleniverirler bir şiire.
Sarmaş dolaş uyurlar.
Bir bakarım başlık olmuşlar.
Bir bakarım son kelimesi bir öykünün.
Bir bakarım
Bomboş bir sayfada öylece otururlar.
Anlarım ki yorulmuşlardır.
Kimsesizlik zor…
Yalnızlık hele,
Milyonların içinde…
Cevap Yaz