Sulara sordum ismini
Camların titreşimiyle yankılandı sesin
Üşüdüm, kabuk bağladı zaman
Avuçlarımda sevincin isyanı

Sessiz kelimeler biriktirdim
Alfabenin uzak köşelerinde
Kökleri gökyüzüne uzanan
Bir ağaç dalının hüznüyle

Gölgeme basarak yürüdüm
Aynaların içinden geçtim
Sen rüzgârın savurduğu
Kırık mektuplar oldun

Taşlara kazıdım sevincimi
Sokak lambalarının altında
Yağmurun dili oldum
Kaldırımların sessiz tanığı

Gecenin koynunda saklıyorum
Söylenmeyen tüm cümleleri
Işıktan örülmüş kalkanım
İncecik bir tel şimdi parmağımda

Kırıldı zamanın kanatları
Akrep yelkovan birbirine dolandı
Ben ki, her yalnızlığın eşiğinde
Bir şehrin içinde kaybolan şehir

Sular çekildi, kıyılar göründü
Kuşlar taşıdı gözlerimin rengini
Düşlerime dokun, içinden geç
Islak sokaklar sürgünüyüm artık

Turgay Kurtuluş