Ey yeryüzü!
Sen ne zaman bu kadar alçaldın da
Kudüs kadar yüce bir davayı
Bu kadar ucuz ruhlara bıraktın?

Gazze yanarken sessiz kalanlar!
Siz, aynaya bakınca hâlâ kendinizi mi görüyorsunuz?
Ben gördüm:
Vicdansızlık giydirilmiş pahalı cüppeleri,
Sustukça büyüyen mezar taşlarını,
Ve duaların bile bariyerlerle bölündüğü coğrafyaları…

Bir çocuk annesini ararken enkazda,
Siz ılık duşun altında
"İnsanlık nereye gidiyor" diye yazdınız story’e.
Küresel acıyı ’filtreyle’ paylaşanlar,
Gerçek gözyaşını hiç tanımadınız!

Yemen’de bir annenin sütü kurudu,
Çünkü siz petrol akıttınız!
Gazze’de çocuklar taşla yazıyor direnişi,
Siz ise kalemle susturuyorsunuz ayetleri...

Ey Allah’ım!
Gücün yettiği kadar değil,
Utanabildiği kadar yaşasın bu insanlar!
Zira utanmayanın gözyaşı da sahtedir,
Duaları da vitrinliktir!

Ne zaman bir bomba düştü Gazze’ye,
Bir zikir eksildi camilerinizde.
Ne zaman bir çocuk öldü,
Siz konferans verdiniz:
“Barışın Önündeki Engeller” başlığıyla!

Utanın!
Taş atan çocuğun gölgesi
Sizin cübbelerinizi yaktı!
Siz hâlâ “denge politikası” diyorsunuz,
Oysa o çocuk dengeyi bozdu!
Çünkü kalbi, sizinkinden daha sağlamdı!

Ey ümmetin yaldızlı nutukçuları!
Allah’ın dini sizin markanız değildir!
Onu reklam jingle’sına çevirenler,
Secdeye eğilmeyi değil,
Menfaate eğilmeyi öğrendiniz!

Bir bebeğin tenine işleyen barut kokusunu
Deodorantla bastıramazsınız!
Çünkü o koku,
Mahşerde sizin ruhunuza işleyecek!

Dünyanın bütün sarayları
Bir yetim duasını yenemez!
Bütün panelleriniz,
Bir annenin “Oğlumu gördün mü?” feryadını susturamaz!

Ey Allah’ım!
Yağdır!
Taş değil,
Vicdan yağmuru yağdır yeryüzüne!
Kurumuş yüreklerin çatlaması için
Bir Gazze yetti aslında!

Ama yetmedi bunlara!
Çünkü bunlar alıştı:
Kahvaltıda acıyı izleyip,
Akşam haberlerinde vicdan paylaşmaya!

Ya sen ey sahte dindar!
Dizlerinin bağı çözülürken Batı’dan gelen tehditte,
Bir bebeğin cesedi seni sarsmıyor!
Çünkü sen, cehennemi öldüğünde değil,
Gazze konuşulunca hissediyorsun!

Ve sen ey kardeşim sanılan gaflet sahibi!
Bir şey söyleyeceğim:
Bu ümmet, çocukların sessizliğiyle değil,
Senin suskunluğunla boğuluyor!

Allah’ım!
Kaldır!
Sadece
Zulmü değil,
Onu görmeyen gözleri,
Onu duymayan kulakları,
Onu hissedemeyen yürekleri yok et!

Bize bir yol ver;
İçinden Gazze geçen,
İçinden Yemen geçen,
İçinden Aksa geçen,
Ama içinden yalancı kalp geçmeyen bir yol ver!

Erol Kekeç/07.05.2025/Sancaktepe/İST