Toprağın bağrında yatar yiğitler
Her öğün aşımda tuzum vatandır
Ay yıldızlı bayrak tutar yiğitler
Ağılda körpecik kuzum vatandır

Bayrak kandan almış o al rengini
Gökler seyre dalar ceddin cengini
Görmemiştir dünya Türk’ün dengini
Darda kaldığımda kozum vatandır

Burçlarda bayrağa kan verir yiğit
Toprağa kanıyla can verir yiğit
Edirne’den Kars’a şan verir yiğit
Basiret nazarım, gözüm vatandır

Şehidin kanarken yürek yarası
Yankılanır gökte ruhun nârası
Bir bütün olmanın şimdi sırası
Namusum, şerefim, özüm vatandır

Toprağa düşenler gonca gül gibi
Yakına gel hele, bakma el gibi
Gönülde gözyaşı taşkın sel gibi
Küllenen aşklarda nazım vatandır

Sevgimiz bölünür, vatan bölünmez
Toprak kan ağlarken gayri gülünmez
Kim demiş ki vatan için ölünmez?
Toprağa can veren yazım vatandır

Bölücü, yıkıcı hödüğü sustur
Bu milletin sesi koca Yunus’tur
Ellerin yurdunda ruhum mahpustur
Ömrümün baharı, güzüm vatandır

Ahmaklar bizleri gafil sanıyor
Aşkın çırasıyla yürek yanıyor
Üstümüzde bayrak dalgalanıyor
Hicaptan kızaran yüzüm vatandır

Bahçemde karanfil kanıyor şimdi
Seni cümle âlem tanıyor şimdi
Yürekler hicranda yanıyor şimdi
Son nefesimdeki sözüm vatandır

M.NİHAT MALKOÇ