Ayla güneş aydınlık, benimkisi karanlık
Ufkumdaki ışığı, görmeyi çok özledim
Ben acılar çekerken, başkasına yarenlik
Onların arasına girmeyi çok özledim.

Bir betondan kaleye, kapatmışım kendimi
Dalgalar kudursa da aşamadım bendimi
Yeşile kıyanlara, atamadım fendimi
Hak edene hakkını, vermeyi çok özledim.

Koyun kuzu meleşir, yaylalara göçerdik
İyiye kucak açar, kötülerden kaçardık
Konu komşu toplanır, derdimizi açardık
Muhabbetin demine, ermeyi çok özledim.

At eşek koyun keçi, yoldaşımız olurdu
Çekilen çilelerin, hatırası kalırdı
Peynir helva çökelek ne de güzel olurdu
Yufkanın arasına dürmeyi çok özledim.

Aynı çanaktan yerken, aynı tastan içerdik
Buğday mısır arpayı, imeceyle biçerdik
Harman sonu düğünde, kendimizden geçerdik
Dans ederken gerdanı kırmayı çok özledim.

Hayalimiz gerçekti, düşlerimiz hoş idi
Keklik tavşan ganimet, dağlar taşlar kuş idi
Avlanmaya giderken mevsimlerden kış idi
Karlardan yollar açıp, yarmayı çok özledim.

Necati özlemini, aktarırken ağladı
Eskileri anarken, gözyaşları çağladı
Şimdi kocalmış yaşım, kollarımı bağladı
O güzel hayalleri, kurmayı çok özledim.

Necati OCAKCI

TEŞEKKÜRLER

İç çekerim ah ile böyle geçer günlerim
Giden gelene karşı, aratıyor dünlerim
Söylesem anlamazlar, ben kendimi dinlerim
Gözüme rastık çekip, sürmeyi çok özledim.
..............MEYZEM