Yol ve Yoldaş..

Dost,
Bir an durup soluklanınca anlıyor insan,
Yürüdüğümüz yolun kendisi kadar,
O yolda kiminle yürüdüğümüzün de
Ne denli derin bir mana taşıdığını.

Zaman, avuçlarımızdan süzülen bir nehir misali,
Her dalgası yeni bir soru getiriyor kıyıya:
Varlık nedir? Bir rüya mı görüyoruz uyanıkken?
Yoksa rüyanın kendisi mi hayat dediğimiz?

Bakışlarımızda gizli belki de cevaplar,
Senin gördüğün renkle benimki bir mi?
Aynı güneşe baksak da,
Isıttığı yer farklı ruhumuzda.

Kelimeler yetersiz kalıyor bazen, değil mi?
Anlamaya çalıştığımız o dipsiz boşluğu,
O yıldız tozundan varoluş mucizesini anlatmaya.

Sadece bir his kalıyor geriye,
Kâinatın ortasında bir yankı gibi:
"Yalnız değiliz."
Belki de felsefe,
O yankıyı duymaya çalışmaktır birlikte.

Soruları çoğaltmaktır belki de, cevapları değil.
Ve bilmektir ki, bu sonsuz arayışta,
Bir dostun gölgesi serinliktir ruha..