Ömürlerin üstüne, sırlı perde gerensin.
Kimler ne derse desin, ölüm sen ne güzelsin.
Yapılan hesaplara, bir anda son verensin.
Kimler ne derse desin, ölüm sen ne güzelsin.

Gelmeden haber verir, öyle gidersin cana.
Çare arar insanlar, yüzyıllardır hep sana.
Kârdadır yaşayanlar, seni hep ana ana.
Kimler ne derse desin, ölüm sen ne güzelsin.

Sanki yok sayılırsın, varlığın bilinirken.
Gidenler yeryüzünden, zamanla silinirken.
Kabul edilmelisin, dünyaya gelinirken.
Kimler ne derse desin, ölüm sen ne güzelsin.

Her şeyin bir sonunun, olduğuna kanıtsın.
Cevapsız sorulara, verilecek yanıtsın.
Herkes için dikilen, iki taştan anıtsın.
Kimler ne derse desin, ölüm sen ne güzelsin.

Yeni gelenlere yer, açılmasa olur mu ?
Dünyada tek bir canlı, temiz hava solur mu ?
Eğer güzel olmasan, peygamberler ölür mü ?
Kimler ne derse desin, ölüm sen ne güzelsin.

(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)