Geceler uzun, cebimde delik var,
Kiralar sanki bir felek olmuş, yakar.
Eskiden ekmek aslanın ağzındaydı derler,
Şimdi aslan bile aç, ağzı kalmamış meğer.
Dolar olmuş yüz, Euro olmuş bin hayret,
Bu gidişle halimiz yaman, vah bize medet.
Sahte gülücükler, yalan sözler derya,
Dost dediğin ilk ateşi yakar, anla dünya.

Hayat pahalı, dünya bir dert yumağı,
Uçuruma gidiyor bu garip insanoğlu.
Yoksulluk kol gezer, adalet nerede söyler misin?
Bu düzen böyle gitmez, isyan yükselir her yerden sesin!
Nağmeli feryadım yükselir göklere,
Bu karanlık gidişe kim diyecek "DUR!" diye?

Komşunun sofrasından duman tütmez oldu,
Çocukların gözlerinde dinmeyen bir hüzün kaldı.
Eskiden bayramdı, şimdi sanki bir yas,
Herkesin içinde yavaş yavaş büyüyen bir kasvet var, yavaş yavaş.
Zengin daha zengin, fakir hep aynı fakir,
Bu adaletsiz terazi, gönlümüzü yakar, içimizi eritir.
Sahte vaatlerle kandırır dururlar bizi,
Yarınlar güzel derler, oysa bugünü vururlar derinden.

Maskeler düşüyor, gerçekler ne acı,
İnsanlık ölüyor sanki, yavaş yavaş, sancı sancı.
Bir lokma ekmek için verilen onursuz savaş,
Bu çağın utancı, hiç bitmeyen bir telaş.
Vicdanlar suskun, kulaklar sağır olmuş sanki,
Bu gidişle insanlık bir gün batar, bağır bağır çaresizce.
Sahte kahramanlar nutuklar atar durur,
Garibanın sırtından saltanat kurar, keyif sürer.

Uçurumun kenarında çaresiz bekleyenler var,
Sessiz çığlıklarını duyacak bir yürek arar.
Bu isyan bir gün mutlaka yankı bulur, inan,
Bu karanlık gidiş değişir elbet, umut ölmez, zamanla...