ıssız bir sokağın ortasında kilitliyim
günlerdir,coşkusunu yitirmiş ışıklar
volta atıyor tenha gözlerimde,
konuşurken,sesiyle büyüyen çocuklar nerede
nerede caddelerdeki ayak izleri
ve sesler kadar her şey kaybolmuş şehirde

ve yahut susturulmuşlar !
ayaz kırmış mavi akşamları,
güvercin tüyleri esişiyor tellerde
harebeye dönmüş otobüs durakları
gözlerinde ölü umut taşıyan yolcular dahi yok
çıkılmaz birer sokak olmuş bütün hayatlar

__hem de nasıl

insiyatifini kaybetmiş gece geçiyor
hiç aldırış etmeden karanlığa,
düşkıran serinlğinde gezindiğim sabahlar
kızıla varıyor
üstelik yasaklanmış bulvarlar
hiç edilmiş gelecek yüz yılımız, insanlık da !

__hem de nasıl

nicedir suskun zamantaşları,
arpa boyları koparılmış saatlerin
gidilen her mevsim
tozlu bir kapıya çıkılıyor
duvarlardan önce toprak ısınırdı yurdum da
güneş toprak arıyor.