Can Allah’tan emanet,kıyan bulmaz selâmet.
Pişmanlıktır sonucu,devam eder nedamet.
Bu dünyada her insan, emanet can taşıyor.
Amel defterin alıp, boyutları aşıyor .

Cana kıyan ateşten, zincir ile sarılır.
Emir verenle birlik , cehenneme varılır.
Kenetlenerek eller , kovalent bir bağ ile.
Karşılaşır katiller , ateşten bir dağ ile.

Cana kast edenleri, atacaklar gayyaya.
Dehşetle bakacaklar, kuzguni bir aynaya.
Mahşer gününde fırlar ,gözler yerli yerinden.
Karşılık bulmayacak, ’ahhh!.’çekecek derinden.

Kardeş kardeşe silah çeken ektiğin biçer.
Zebaniler vurdukça, sakil kendinden geçer.
Emri verenle birdir ,namluya kurşun süren.
Bak ne çabuk tükendi,geçmez sandığın süren.

Bir daha ölüm de yok ,ebedi azaptasın .
Rahat yüzü yok artık, azap-zapturaptasın.
Yanıp dökülen beden ,yekten bulurken mevcut.
Katran sürülmüşçesi, yeniden yanar vücut.

Yaktığın fitillerin, izi seni bulacak.
Öyle bir patlama ki; ruhun sağır olacak.
Kıydığın tüm günahsız ,canlar seni görecek.
Bu azap sonsuz kere, böyle devam edecek.

Zulüm edip koyarken, mazlumları mezara.
Aklına gelmemişti, böyle acı manzara.
Şarkı der ; ’’her nesnenin bir bitimi var’’ ama,
Seninkisi bitimsiz, kurtarıcı arama .


Emine Balı Oğuz