YÜREĞİM TEYAKKUZDA

Yorgunum be hayat
öyle ki
yüreğim hep teyakkuz halinde
ne zaman sevmek istesem
kuduz köpekler gibi
acaba soruları uluyor içimde
tam da bu deyip
güvendiğim insanlar
sırtımdan bıçaklıyor

ve ben kendimden
insanlardan
anılardan
baktığın yüzlerden soğuyorum

içimi anlatmıyorum bile
dışımdaki dünya
inandığım o yitik cennet değil artık
herkese iyi olmak
kendime iyi gelmek istiyorum
ama kaygılarım
korkularım
SS’ler gibi geceler boyu tetikte bekliyor

kötü anılar
zihnimdeki savaşlar
işgal edilmiş bir yürekle
her şeye
herkese şüpheyle bakıyor
şüpheyle yaklaşıyorum

yorgunum be hayat
artık insanlara güvenmek
emin adımlarla
aşka sevgiye
dostluğa yürümek istiyorum
olmuyor olmuyor olmuyor

yüreğim karşısında
ittifak oluşturmuş yüreksizler
taarruz etmeye hazır
her an çıkabilecek bir savaşı tetikliyor
bitap düşmüş yüreğim
tatmin olacak bir sevgi arıyor
arabuluculuk yapsın diye aklıma danışıyor
aklımın rehberliğinde yol alıyorum
aklım da anılarla bugün arasında
gelgitler içinde kararsızlık çoğaltıyor

çok yorgunum be hayat
bu aralar yüreğim gittikçe daralıyor
hergün biraz daha duyarsız
ve daha kayıtsız oluyorum

Efkan ÖTGÜN