Gözlerin
bir kez daha baksın isterdim bana.
Her şey orada başlıyordu çünkü
gökyüzü,
yaşam,
ve kalbimin kıyısında titreyen
o narin umut

Senle konuşmak
zamanı unutmak gibiydi
Kelimen olmayı isterdim
dudaklarına en çok yakışan
bir harf bile olsam
yeterdi kalbime

Sana her dokunuş,
bir dua gibiydi içimde.
Titreyen ellerimde
kendime ettiğim en güzel yalvardı
Gitme

Ama sen gittin.
Ve şehir, o gün
bütün ışıklarını indirdi gözlerime
O günden beri
her güneş doğarken
sana dönük bir yanım
yeniden batar

Yokluğun
bir adres oldu içimde.
Hep oraya dönüyorum;
hiç bulamadığım bir yere,
senin kokunla dolu
ama sensiz.

Ve bazen düşünüyorum:
Bir gün,
bu şehir seni bana getirir mi diye.
Aynı sokaktan geçer miyiz yeniden?
Aynı şarkıya denk gelir mi yüreklerimiz?
Bir ihtimal olur muyuz yeniden,
yoksa çoktan unutulmuş bir ihtimal miyiz?