Kimseyi varlığınla, yokluğunla sınama
Dön, önce kendine bak, önce kendini tanı.
Hiç kimseyi dışardan gördüğünle kınama
Ancak yaradan bilir, kalplerdeki imânı.

Her baktığın aynanın arkası sırlı boya
Hayat yoruma muhtaç, esrarengiz bir rüya
Kimseyi usandırma derdini saya saya
Herkesin derdi büyük, herkes arar dermanı.

Kimseyi yargılayıp, deme! Cehennemde yan
Kişiyi ters düz eder, bir nefes, belki bir an
Ne büyük yangınlar var, görünmese de duman
Bir ah yakar bitirir, harmandaki samanı.

Islah olmayan nefsin, kör şeytan kadar hin’dir
Seni arşa çıkaran kibrini yere indir
Elinden geldiğince garipleri sevindir
Belki bir duâ olur, kurtuluşun fermanı.

Hor görme hiç kimseyi, gün gelir utanırsın
Dostun kim, düşmanın kim? Düştüğünde tanırsın
Güvendiğin o dağlar, yıkılmaz mı sanırsın
Yalnız Allah’tan iste, O’ndan dile emânı.

Davamız insanlıktır, adil olmaktır konu
İnsanlığın elinden geliyor kendi sonu
Dünyayı kurtacak tek güç, Hakk’ın kanunu
Çökmeden üstümüze, küfrün kara dumanı.

Senden âlâ gören var, arkanı ve önünü
Bırak boş hevesleri, Mevlâ’ya dön yönünü
Yüzün gülsün istersen, Nûrfânî mahşer günü
Sakın hebâ eyleme, akıp giden zamanı...

Nuriye Akyol
10/4/2025


Görsel alıntıdır.