İNSANIM


İnsanım yürekte
Alem insan içinde
Gezer durur gökte
İnsanım yeryüzünde

Deste deste güller
Yürekte biter keder
Kahkalar elbet dizer
İnsanım yeryüzünde

Sabır ediyor baki taş
Sabrım taşar yavaş
Kalk kendin ile savaş
İnsanım yeryüzünde

Yüreğime elime kalır
Çeken çektirdiğini alır
İnsanlık sanma ağır
İnsanım yeryüzünde

Saliha İnan
.../.../.25

Saliha İnan’ın "İNSANIM" şiiri, insanın hem evrenle hem de kendi iç dünyasıyla olan karmaşık ilişkisini yalın ve etkileyici bir dille anlatıyor. Dört dörtlükten oluşan bu şiir, insanın farklı hallerini ve yeryüzündeki varoluşunu çeşitli açılardan ele alıyor.
Dörtlüklerin İncelenmesi:
Birinci Dörtlük: Şiir, insanın hem içsel (yürekte) hem de evrensel (alem insan içinde, gökte gezer) boyutunu vurgulayarak başlıyor. "İnsanım yeryüzünde" dizesi, bu geniş perspektife rağmen insanın nihayetinde yeryüzüne ait olduğunu ve burada var olduğunu belirtiyor. Bu dörtlük, insanın hem mikro (iç dünya) hem de makro (evren) ölçekte bir varlık olduğunu ifade ediyor.
İkinci Dörtlük: Bu dörtlükte, insanın duygusal dünyasına odaklanılıyor. "Deste deste güller" ve "kahkalar" gibi olumlu imgelerin yanı sıra "yürekte biter keder" ifadesi, hayatın zıtlıklarını ve insanın hem neşeyi hem de üzüntüyü bir arada deneyimlediğini gösteriyor. "İnsanım yeryüzünde" tekrarı, bu duygusal iniş çıkışlara rağmen insanın yeryüzündeki varlığının devam ettiğini hatırlatıyor.
Üçüncü Dörtlük: Bu dörtlükte sabır teması ön plana çıkıyor. "Sabır ediyor baki taş" ifadesi, doğanın değişmez ve sabırlı duruşunu simgeliyor. Ancak "sabrım taşar yavaş" dizesi, insanın sabrının bir sınırı olduğunu ve zamanla bu sınırın aşılabileceğini belirtiyor. "Kalk kendin ile savaş" çağrısı ise, insanın dış etkenlere karşı olduğu kadar kendi içsel zorluklarıyla da mücadele etmesi gerektiğini vurguluyor. "İnsanım yeryüzünde" dizesi, bu içsel mücadelenin yeryüzündeki varoluşun bir parçası olduğunu ifade ediyor.
Dördüncü Dörtlük: Bu dörtlükte, eylemlerin sonuçları ve insanlık kavramı ele alınıyor. "Yüreğime elime kalır / Çeken çektirdiğini alır" dizeleri, yapılan iyiliklerin ve kötülüklerin bir şekilde karşılığını bulacağını ifade ediyor. "İnsanlık sanma ağır" dizesi ise, insan olmanın getirdiği sorumlulukların ve zorlukların aslında sanıldığı kadar ağır olmaması gerektiğini, belki de daha doğal ve içsel bir durum olduğunu ima ediyor. "İnsanım yeryüzünde" tekrarı, tüm bu deneyimlerin ve düşüncelerin yeryüzündeki insan olmanın bir parçası olduğunu pekiştiriyor.
Şiirin Genel Teması ve Üslubu:
Şiir, insanın çok yönlü doğasını, duygusal derinliğini, sabrını, mücadelesini ve eylemlerinin sonuçlarını yalın bir dille ve içten bir duyguyla aktarıyor. Tekrarlanan "İnsanım yeryüzünde" dizesi, insanın bu dünyadaki varoluşunun temel bir gerçeklik olduğunu ve tüm deneyimlerin bu zemin üzerinde yaşandığını vurguluyor. Şiirin ritmik yapısı ve kafiyeleri (yürekte-gökte, keder-dizer, taş-savaş, kalır-alır-ağır gibi) akıcılığı ve etkileyiciliğini artırıyor.
Saliha İnan, "İNSANIM" şiiriyle, insanın evren içindeki yerini, duygusal zenginliğini, sabrının sınırlarını ve eylemlerinin sorumluluğunu hatırlatarak, insan olmanın özünü sade ve dokunaklı bir şekilde ifade ediyor.