Gözlerın gözlerımle buluştuğunda
Korkardım anlamandan eridiğimi
Bükülürdü boynum
Sen her anlattığında sevdiğini
Kim bilir ne kadar güzel dıye düşünürdüm içimden
Üzecek mi dıye hayıflanırdım
Bellı etmeden dolardı gözlerım
Rüzgara suç atardım hep


Kıskanırdım sendekı onu
Denız kenarındakı taş üstündeki yosun gibi beklemedeydım gel gitleri
Sen her kızıp hırçınlaşınça yangınını görüp
Gıt barış derdım sana
Haberın yoktu benden
Kızamazdım sana
Kalbını kıranlar en büyük düşmanımdı


Belkıde hiç haberın olmayacaktı
Dalına konmuş uğur böceginden
Kırılgan kanatlarıyla mutlu edemeyecektı senı
Saçlarım esen rüzgarda yüzüne sarıldığında
Doyasıya sardım özlemimi
Yıne gidecektın oysa
Yarım saat ayırmıştın bana
Belkı o naif parmakların saracaktı o vefasızın belini
Sen güneşinden bende senden aldığım ışığından yetınmelıydım.