1
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
415
Okunma
Bir ölümle, kaç kişi ölür, ey Hallac!..
Henüz alemi teneffüsdeyken,
Öldürüldüm ben de, tıpkı sen gibi.
Bilmem kaç kişilik hazîre var gönlümde;
Bir bir hepsini içime gömdüğüm,
Adını, beni benden çalanlar mezarlığı koyduğum.
Sabah, akşam hiç üşenmeden,
Ziyaret ediyorum hazirûnu.
Hal, hatır soruyorum,
Hiç intikam gütmeden.
Hissediyorum içimde birçoğunu;
Yaptıklarından çok ama çok pişmanlarmış,
Nedamet getirmek istiyorlarmış.
İhtiyacımız yok bizim nedamete,
Hesabımızı göreceğiz biz, ey Mansur;
Ruz-i mahşerde!
Cahit Fıkırkoca
25.03.2025, Ankara
Cevap Yaz