İçimde savaş var
bombalar düşüyor
her düşüşte bir acı
peydahlanıyor yüzümde
içimdeki savaşın sesleri
Ağlıyor
Kulaklarımda doğmamış çocuğun
Sesleri ağıt yakıyor
Bilmediğim bir dil konuşuluyor
Konuşmuyor YAKIYOR
Küçük bir serçe ağıdı bu
Her bir sesin sesizliği
Akıyor içime
Yağ mı bal mı
Şekerle şerbet mi
Tuzla sirke mi
Akıyor
Gözler dinlemiyor ki
Asıldı kirpik köküme
Her biri
İntiharın eşiğinde
Tek tek sineme düşüyor
Düştükçe
Yanıyorum
Düştükçe
Düştükçe
Ben benden kanatlanıp
Sana geliyorum
Sığınma talebim
Sessizliğin içinde
Nötr bir nokta koyup
Gidiyor
Şimdi ben ben
Değilim ki
Kendi kendime dönüş yolu kayıp
Ben kayıplara karışan ruhu revan
Bilmediğim bir dil
Söylenen bir ağıt
Göğsüne koyup koyup
Kaldırdığın el
Yanan da bir yakan da
Ağıt yakıyor
Göz yaşlarım
Dinlemiyor
İntihar eşiğinde
Serçenin ağıdında
Doğmamış çoçuğun haykırışında
Ağıda eşlik
Dile ezber
Sineye göz taşı düşüyor
Bilmediğim bir dille
Bilmediğim bir dille
SİBEL KARAGÖZ
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz