kalbe uzanan yol gibi akşam
maviyi seçmiş renklerine
uzaklarda alıp götüren şarkımızın sesi
boyun bükmüş vazosunda
bir masum kır menekşesi
efkar almış kalbi eline
oya gibi sevgi işliyor gönüle
sözler darda sevdiğim
uykusu gelmeden şiirlerin
söylemeliyim
gece gözlerin kadar mavi ve güzel
kıpır kıpır gönül
en güzeli seni düşünmek
ufkuma koşuyorsun açılmış kolların
uzansam öpülecek kırmızı dudakların

sallanıyor ucunda yıldızlar yaprakların
hasret ayazı vurmuş
kırağı düşmüş bu şehrin kıyılarına
birazdan dağlarına karlar yağar memleketimin
denizin en mehtaplısına taşıyor
aklımda gözlerin
üşüyorum yokluğun soğuk
ah şu uzaklar
peşine takılmalı martıların
tan vakti uykuya direnirken gözler
güneş çıkıyor yavaşça yatağından
uzanamıyorum yetişmiyor soluğun
ve yanağımı öpüyor
balkon kenarından yokluğun..

hilmi arsoy - tekirdağ 03.04.25