Bir şiir telaşı sarsa da ruhumu
Harfler içimde kayboluyor...
Ne yazsam sanki doğru kelime olmayacak...
Rengârenk kalemler alıyorum elime
Sevgiye hangi renk yakışır diye
Envai çeşit renklere boyamak istesem de
Hep gri ile buluşuyor ebruli hecelerim



Üç beş mısra aşka
Üç beş mısra anneme yazmak istiyorum
Akordiyon sesini ve çerkezleri çok seviyorum
En az annem kadar.
Belki sonlara doğru
Kendime de bir şeyler katarım desem de
Hepsinden vazgeçiyorum
Şiirlerin gölgesinde umudu arıyor olsam da
Tüm renklerin
Siyaha olan sevdasına şahitlik ediyorum



Penceren dışarı bakmak
Gelen geçen tanıdık yüzlere el sallamak istiyorum
Fakat olduğum yerden kalkmak ne mümkün.
Yüreğim kocaman bir enkaz iken
Bu yıkılmışlığın üstüne
Birileri Karanfil ekmek istiyordu.
Çabalarını hissediyorum.
Şehir yabancı gördüğüm yüzler yabancıydı
Duyduğum her seste arasam da onu ve annemi
Yabancıydı kulağıma gelen ninnimsi tınılar



Bu şehrin üstüne aşk yağmurları yağsın
Sevdiğimin kokusunu getirsin istiyorum
Lakin aşk bana yabancı
Yalancıydı yağan yağmurlar.
Bahar gelmiş, çiçek açmış banane.
Dalda duran tomurcuklar
Hatta papatyalar yalancıyken


İçimde titrek bir ateş yanıyordu
Daha zaman tek nefes üflemeden
Söndü içimin umut ışığı
Sevmek sevilmek
Bu kadar zor olmamalıydı cümlesi
Dilimin tekerrürü şimdi


Geçmiş zamana dalınca gözlerim
Bir kaç yüreğe misafir olmuştum doğru
Üzülmeyi bir yana bıraktım
Girdiğim her yürekte ezildim.
Aklımı en çokta sensizliğe alıştırdım
Hatırlıyor musun?
Daha sen ilk adımı atmadan
Gözlerin sözlerinden önce yola koyulmuştu
Yıkılmıştı içimin kıyı köşesi



Ey sevdasına bir ömür adadığım
Bu gidişin dönüşü kaç asır sürer
Kaç takvim eskitir diyememiştim.
Sen bilmesen de
Gecenin siyahına kaç gözyaşı imzalı not düştüm
Bir ben, bir de benimle birlikte ağlayan yıldızlar bilir...


Gitmeseydin!
Uzatsaydın ellerini
Solumda sızlayan yaram kanamazdı.
Ve dermana
Ve vuslata dair
Senli umudum kalmayınca
Hakka döndüm yönümü bilesin



Hüzünlükent
Narin 🍂