Her zamanı gelen canlı gibi
Bu dünyadan göçüp gideceğiz
O gün geldiğinde
Kimse ağlamasın ardımdan
Hazan mevsimiyle birlikte
Hayatımın sonbaharında kuruyacak kalbim
Titreyecek zaman,maziyi unuturcasına
Yürek sızısının kırılganlığında
Acısı gitmeyecek sevdanın kaybolan zamanda

Yoruldu kalbim engelleri aşarken
Gözyaşım ırmak oldu bazen, gizli gizli ağlarken
Herkes gibi ,onsuzluğa uzanan bir yolun yolcusuyum
Yaralarla kaplı bedenimi sarmaya çalışırım
İnsanlar mı uzaklaştı ben mi geriledim?
Kapattım gözlerimi gün ışıklarına
Gizlemedim ellerimi uzanan dostluklara..
Kimseye muhtaç olmamak için
El açtım mevlaya,baktım semaya

Küskün çiçekler gibi, kimse boyun bükmesin
Her güzel sözcüğü tutsak etsin dudaklar
Bir umut gibi doğsun üstüme güneş
Ben, denizin,gökyüzünün mavisini getiririm sana
Yıldız kuşu olsun, yanıbaşında sevinçlerim
Bir yaşam penceresi açılsın her sabah
Duysun beni meleklerim
Çıkarsınlar beni bu sessiz dünyamdan
Yarın yokmuş gibi bu evrende
Kaynağından içeyim, yollarından geçir beni…

Yırtık sayfalarıma eklensin özlemlerim
Bu dünyada çözülemedi kalbimin sırrı
Gözlerim sonsuzluğa kapanacak birazdan
Mahşere kaldı cevapsız sorularım
Yarım kalan hayallerimin son perdesini oynadım
Kimse ağlamasın ardımdan
Bakın omuzlarda nasılda gidiyorum
YEŞİLIRMAK