benim adım hasretti,
ben türkünün içinde eksik kalan bir mısraydım.
rüzgarı duyardım uzaktan,
yüreğimde dalga dalga kıyıya vuran kokuydu burnumda tüten
hiç dinmeyen bir özlemdi bu.

zaman, hoyrat bir nehir gibi aktı gitti,
çocukluk elimden kaydı,
gençlik bir gölgeydi peşimde,
ne tutabildim, ne sarılabildim,
bir serap gibi silindi gözlerimden.

geceleri bir kente dökülürdü içim,
yarıda kalmış hikayeler,
yolunu kaybetmiş sevdalar,
bir bavul gibi ağırdı hasretim,
taşırken bile hiç eksilmezdi yüküm.

gözlerimi kapatsam,
soluduğum o eski sokakları anımsa sam
bir çınarın gölgesinde yitip giden zaman,
ama ellerim hala boş,
bastığım toprak bile gurbet.

ve sen, hiç gerçekleşmeyen düşlerim,
yarım kalan hayallerim,
gittiğim her yerde biraz eksik,
biraz küskün, biraz buruk,
içimde taşıdığım, anlatılamayan sızı.

şimdi ellili yaşlarımdayım,
zaman çizelgesinde hangi noktadayım bilmem,
ama sen hala içimde yanık bir türkü gibisin
sen içimdeki bitmeyen o özlem sin,
hiç yaşayamadığım
*
Mehmet Demir
28315