göz
ucundan çokça düşeceğim yarının
söz
tükenmiş bir kalemin
bitip tükenmez huzuru ile yırtacağım
dudaklarını

karanlık sokak
kusmuk bakışlı cücelerle aydınlanırken
ateş
somutsal varlığını yitirdiği her dua da
bir beni yakardı
döner bir de kendine bakardı

göz ucuyla bakardı
-kendine ihanet-
sıtkından sıyrıldıkça
kimliğine kapak yapardı

böyle böyle büyüttük
geçmişin ucunda saklı gözümüzü

böyle böyle büyüttük
iki gözüm
ucunda ölüm yazılı kirpik pankartlarını

nereye kadar gider şimdi gözlerin
ve nereye kadar bakışlar kilitler sevgiyi
uzak bir ihtimal
sebep sayarken sensizliği
düş kurmaca oyununun ilk perdesi başlar

hınca hınç dolu sözler
kuruldukça dilin koltuğuna
lâl yerini alınca sahne de
kirpiklerin kapanır karanlığa

herkes oynar
iki gözüm seyreder
ama sadece sen çalarsın
ölümsüzlük zilini
ki
giderken yakana asmıştın
sevdim seni
repliğini

iki gözüm
son sözüm
şimdi
baktığınıza ölürüm…