Çektiğim ıstıraptan bir haber dünya,
Ne gökyüzü duyar beni ne de rüzgâr.
Yüreğim kırık dökük, yaralı,
Aklım almaz, zihnim bırakmaz,
Ne unutabilirim ne de unutturabilirim.

Sessizliğim yankılanır en derin kuytularda,
Kelimeler boğazımda düğüm düğüm.
Geceler devrilir üstüme,
Uyku, bana küskün bir sevgili gibi
Kapımı çalmayı unutur.

Ne zaman iyileşir bir yara?
Üstüne başka acılar eklenince mi,
Yoksa zamana yenilince mi?
Ben ikisini de denedim,
Ama sen, her şeyin altında dimdik durdun.

Aklım almaz, zihnim bırakmaz,
Nasıl taşır bir insan bu yükü?
Kaç fırtına geçmeli içimden,
Kaç sabahı bölmeli hasretle,
Kaç kez aynı sessizlikte kaybolmalı?

Sustuğum her şey içimde büyüyor,
Zehirli sarmaşık gibi sarıyor kalbimi.
Ve sen, çektiğim ıstıraptan bir haber,
Uzak bir yıldız gibi parlıyorsun,
Ben ise kendi ışığımı içimde taşıyorum.17.04.2018