Günde yaklaşık yüzbin kere atar,
Tüm uzuvlara derin mana katar,
Bedende az sola yerleştirilmiş,
Aşkın pazarında ne canlar satar!

Kadim dilde yazılır sağdan sola,
Kul olanın meyli döner tavafla!
Kalb,ruha rücu edince hamd eder,
Kabenin sahibi olan Allah’a.

Göz ve de kulak gibi sorumludur!
Evrilip çevrilen,dönüşen odur,
Kalb sahipleri için yönsüzlüğü,
Tende kavrayabilmek ne de zordur.

Zorlukta bir olabilen yürekler,
Rahatlıkta birden ayrı düşerler,
Şeytani ittifaklar üşüşünce,
Yazık ki! Halsiz kalıp pes ederler.

Kalb’in kararması noktayla başlar,
Bir günah,işgalin önünü açar,
Pişmanlık ile cilalanmadıkça,
Gün gelir insanın canını yakar.

Kişi,sırlanmış sözün efendisi,
Dilinden dökülenin esiridir,
Yürekteki inanç zerrecikleri,
Sadık kalplerin en saf iksiridir.

Kalb’dir beden ülkesinin sultanı,
Ülkedeki erlerin komutanı,
Akıl,dil,kulak hepsi ona bağlı,
Dostu bil ki,düşmanına koy tanı!

Akıl,Kalb’in emniyet kemeriyken,
Kalb de akla acziyyetini söyler,
Basiret ve feraset yoksunları,
"Kalb,aklın müebbet mahkumudur" der.

O halde gelin de dua edelim,
Kalbimiz ile hasret giderelim,
’’Dini kalbimize sabit kıl’’ derken,
Hayy olup da kendimizden geçelim.