Bir feryat, bir haykırış .
Ra'nın hükmü karşısında insanın acizliğiyle yüzleşmesi..

Ra'nın hükmü karşısında geliştirilen savunma mekanizması karşısında çaresizliğin ve tükenmişliğin bir ifadesi olsa gerek bu.

Dışsal bir sesin ötesinde bir kimlik arayışı ile birlikte bir öfkeyi barındırıyor sanki.
insanın ne kadar yalnız ve dışlanmış olduğuna dair bir işaret var gibi.

Sanki bir türlü kırılmayan bir duvar var.

Ra, Mısır mitolojisinde güneş tanrısıdır ve şiirde hem ilahi gücü hem de evrenin düzenini temsil ediyor. Şairin Ra'ya yönelttiği sorular ve isyan, insanın evren ve ilahi güçle olan karmaşık ilişkisini ortaya koyuyor.

Ra'nın hükmü, insanın anlamakta zorlandığı, çözemediği bir güç aslında.

iblisin görülmesi ise insanın içsel karanlığına, bilinmeyen ve korkutucu yönlerine yapılan bir gönderme.

İnsan yeter ki içine insin,
İblis her daim orada ve vesvese silahıyla hazır kıta bekliyor daima.
iblisle mücadele etme ve tekrar tekrar doğma durumudur.

Üzerine çokca kunuşulması gereken bir konusu var şiirin.

Çok keskin deyişler,mistik bir havanın yoğunluğu,
gün yüzü görmemiş çok güzel tasvirler var şiirde.

En içten tebrikler
iyi dilekler.

Ra,
Yine uzanıyor ellerin,
Fakat dokunduğun her şeyde soğuk bir hüzün var.
Söyle, sen kimsen,
Göğü ve toprağı arasına sıkıştıran
Bir yaralı yıldız mı?
Şairlerin düşlerinde her şey var,
Ama senin gözlerinde
Görünmeyen bir başka gök var.

Sessizliklerini neyleyim ben,
Sözcüklerin öfkesine,
Kelimelerimle daldım
Ve her gün biraz daha kırıldım.
Bunu sana yazmam gerek,
Fakat seni anlamaya çalışmak
Bir hayalin ardına düşmek gibi.

Sahip olduğum tek şey,
Karanlıkta kaybolan bir kuşun
Kanat sesidir.
Ve ben her zaman,
Bir nefes alırken
Zamanı biraz daha kaybettim.

Senin öfkeni tanırım,
Ama benim de öfkemi bil,
Toprağımda yeşermeyen
Bir ot kadar yabaniyim.

Tebrik ederim, senin gibi bir yazarın içindeki bu büyüleyici gücü görmek, gerçekten ilham verici. Umarım kalemin hep güçlü, içindeki sevda hep derin kalır.

Tek kelime ile mükemmel.
Şiirde o kadar güzel betimlemeler var ki okuyucuyu yani beni şiire çiviledi desem yeri.
Bu güzel şiirinde bulunmaktan kıvanç duydum .Giderken tebriklerimle gidiyorum.
Saygılar

Kocamandı şiir
Gözlerime inanamadım.

Mihra hanımın bu şiiri, derin bir felsefi sorgulama ve içsel bir yolculuğun izlerini taşımakla birlikte aslında her dizesinde bizlere de doğayla, evrenle ve kendi benliğimizle olan ilişkimizi düşünmemizi salık veriyor. Özellikle 'oğul otlarını sevemeyeceğimin öfkesi' gibi ifadeler, insanın doğayla kurduğu bağdaki eksikliği ve bu eksikliğin yarattığı hüznü çok güzel yansıtıyor. Şiiri, bizleri kendi iç dünyasına davet eden, derin ve etkileyici bir eser ortaya çıkarmış. Ancak sevda denen şeyin isteğe bağlı olmadığını ve gönlün her zaman kendi tercih ettiğini hatırlatarak kendisini tebrik ediyorum. Gerçekten büyüleyici bir şiir ortaya çıkmış. Devamını da bekliyoruz.

Belki oğul otlarını sevemeyeceğimin öfkesi
Peki sen sevebilir misin yabani otları?

Çok güzeldir tebrikler.

Metaforlar, imgeler, benim için müthiş bir kurgu.
Fakat beni cezbeden tarafı, uçsuz bucaksız mesajlarla dolu bir şiir. Ben böyle okudum.
Elbette ki bunlarla sınırlı değil.
Güçlü kaleme hürmetle

şiir keyfi için teşekkürler
ama pek uğraşmamak lazım bu Ra larla
tebrikler saygılar