Ağaçtan, arsız yaprak düştü önce
Meyve hamdı henüz, yer de yaprağı görünce
Yer de sen, gök de sen
Ve ikimizi gölgeleyen yeşil de sen…
Yaprak, masum yeşilin göğsünde
Yeşil de susku tentene
Suskular birleşik perçinle…

İşte tam o vakitlerde
El seni ister, ben seni
Akıl mahkûm, dile kâtip
Can seni ister, canan seni…

Kalbe kıvılcım düştü önce
Gitgide büyüdü, ten de yangını görünce
His de sen, giz de sen
Ve ikimizi birleştirdiğim bir de sen…
İki, mahcup bir halde
Hal de fikir naçizane
Naçizane üç, biçare

Tam da o vakitlerde
Ay seni ister, gün seni
Yıldız mahkûm, geceye kâtip
Can seni ister, canan seni…

Bir akşamüstü değdi güne
Ve titredi ışık, gök de ayı görünce
Aklımda sen, fikrimde sen
Ve ikimizi çizdiğim ebruli bir desen…
Dalgasında koyu bir gölge
Gölgesinde oynaşır birkaç huzme
Ne de yakışır huzme hüzne…

Allah biliyor ya, tam o vakitlerde
Ten seni ister, tin seni
El mahkûm, kalbe kâtip
Can seni ister, canan seni…

Ben seni isterim, ben seni
Bana seni, gerek seni…

Kriz@nt€m